Heiligen

De benaming ‘heilig’ komt voor in alle wereldreligies en betekent dat iemand dicht bij de godheid en bij spirituele verlossing is. In het christendom is de mens heilig die het heil van Christus heeft aanvaard. Vanaf de 10de eeuw telde de katholieke kerk in Rome dat christenen alleen heilig mochten heten als zij door hun leefwijze of hun marteldood Christus hadden nagevolgd. Deze voorbeeldige christenen werden eerst ‘zalig’ en daarna heilig verklaard. Zij konden Bijbelse koningen, profeten en apostelen zijn, maar ook vroegchristelijke schrijvers (kerkvaders), martelaren en eigentijdse monniken. Gelovigen aanbaden de heiligen en consulteerden hen bij problemen, elk voor hun eigen specialisme. Zo was bijvoorbeeld Joris de beschermheilige van ridders en kruisvaarders, vanwege zijn heldhaftige strijd met de draak.
In de vroege middeleeuwen bezochten pelgrims de martelaarsgraven. Later raakten onderdelen van heiligen over vele landen verspreid en trokken de pelgrims naar kerken, waar botjes, haren of lapjes stof als reliek werden bewaard. In de christelijke kunst zijn heiligen meestal herkenbaar aan een aureool (stralenkrans) en een of meer attributen.