Titel(s)

Neeltje Jans
Landschap in Nederland (serietitel)

Objecttype

• documentaire foto

Objectnummer

NG-1991-2-34

Omschrijving

Het voormalig werkeiland Neeltje Jans ligt in de Oosterschelde en maakt deel uit van de Deltawerken. Neeltje Jans was oorspronkelijk bedoeld als centraal werkgebied, van waaruit de Oosterschelde volledig afgedamd zou worden. Begin jaren zeventig werd de discussie in Zeeland en de rest van Nederland over een open of dichte Oosterschelde echter steeds heftiger. Deze discussie liep zelfs zo hoog op dat een Rijkswaterstaatboot met minister Westerterp van Verkeer en Waterstaat aan boord, werd geramd door een protesterende mosselkotter met natuurbeschermers en vissers. In 1973 werd de commissie Klaasesz opgericht om voor een oplossing te zorgen. De oplossing bleek een open dam te zijn. Het besluit van de regering om tegen flinke meerkosten de Oosterschelde open te laten vormde een keerpunt in het denken en doen omtrent natuur en milieu in Nederland. Wat dat betreft vervult Neeltje Jans een symboolfunctie voor de natuurbescherming. Die symboolfunctie schiep wel de verplichting om het natuuraspect op Neeltje Jans te benadrukken. Deze natuurontwikkelingsplannen zijn inmiddels uitgevoerd. De eerste jaren zag het aangelegde duinlandschap er nogal kunstmatig uit, maar na enkele jaren hebben de wind en de tijd de artificiële randjes eraf geschaafd en zorgt de natuur zelf steeds meer voor het uiterlijk van het eiland.

Vervaardiger

• fotograaf: Jannes Linders

Plaats vervaardiging

Nederland

Datering

1-jan-1989 - 1-okt-1990

Fysieke kenmerken

ontwikkelgelatinezilverdruk

Materiaal

• barietpapier

Techniek

ontwikkelgelatinezilverdruk

Afmetingen

beeld: lengte 36,5 cm × breedte 46 cm

Wat

• barrage
• polder, reclaimed land

Wanneer

• 1988 - 1990

Waar

• Neeltje Jans
• Oosterschelde
• Zeeland
• Oosterscheldedam

Verwerving

aankoop 1990

Copyright

Jannes Linders

Is deel van

• Landschap in Nederland (NG-1991-2)

• Landschap in Nederland, Mariëtte Haveman, Willem F. Heinemeijer, André-Pierre Lamoth, Jannes Linders, p. 70