In het Rijksprentenkabinet zijn ontwerpen te zien van modieuze sieraden van de 16de tot en met de 19de eeuw.
Sieraden uit de periode 1530-1600 zijn veelal geïnspireerd door figuren uit de klassieke mythologie en scènes uit de Bijbel, vaak omlijst in architectonische elementen. Het sculpturale karakter kreeg vorm in goud, verschillende edelstenen en felgekleurd email. Onregelmatig gevormde parels (barokparels) werden daarnaast als uitgangspunt gebruikt voor sieraden in de vorm van bestaande dieren, maar ook voor fantasiedieren zoals draken en zeemonsters. De meeste ontwerpen zijn op schaal en in perspectief uitgevoerd, zodat goudsmeden deze direct als inspiratie konden gebruiken.
In de eerste helft van de 17de eeuw gingen edelstenen een grotere rol spelen in het maken van sieraden. De Verenigde Oost-Indische Compagnie nam niet alleen specerijen mee terug uit Azië, maar ook diamanten, parels en robijnen. In de statige en classicistische sieraden uit deze periode kwam een veelvoud van regelmatig geslepen edelstenen goed tot zijn recht. Net als in de 16de eeuw werd er ook kleurrijk email gebruikt, maar vaak alleen voor de achterzijde van het sieraad. Fascinerende ontwerpen met moresken (rolwerkpatronen) en naturalistische motieven tonen een verfijning in de emailleerkunst.
In de 18de eeuw staan edelstenen centraal, met name diamanten. In 1725 werden in Brazilië grote hoeveelheden diamanten ontdekt, die vervolgens naar Europa werden verscheept. In combinatie met nieuwe slijptechnieken en ontwikkelingen in veilige kaarsverlichting sprankelden de diamanten juwelen als nooit tevoren. Voor wie dat niet kon betalen waren er imitaties van (lood)glas – strass – op de markt. De strik was een populair motief, net als de girandole, vernoemd naar een kaarsenstandaard met glazen pegels. Dit motief werd vooral gebruikt voor oorhangers met drie tot vijf vrij bewegende peervormige elementen.
