Oude Testament

De Bijbel bestaat uit het Oude en het Nieuwe Testament, beide samengesteld uit verschillende Bijbelboeken. Het Oude Testament is de joodse (Hebreeuwse) Bijbel. De eerste vijf boeken, de Pentateuch of Tora, ontving de profeet Mozes op de berg Sinaï. Het Oude Testament begint met Gods schepping en vertelt de geschiedenis van het joodse volk, hun verbond met God, hun uittocht uit Egypte en hun belevenissen in het Heilige Land.

In teksten van oudtestamentische profeten zagen christelijke theologen de komst voorspeld van een verlosser: Jezus Christus, grondlegger van het christendom. Zijn leven in de Romeinse tijd en de verspreiding van zijn leer door de apostelen beschrijven vier evangelisten in het Nieuwe Testament. Daarin staan ook brieven van de apostel Paulus en het visioen van de Apocalyps door de evangelist Johannes. In de kunst zijn daarnaast veel voorstellingen gebaseerd op ‘apocriefe’ verhalen en boeken, die niet door alle christenen tot de Bijbel worden gerekend.