Herders en herderinnen

Herders en herderinnen zijn sinds eeuwen een geliefd motief in de kunst. Ze spelen al een rol in de Griekse en Romeinse fresco’s en in de christelijke kunst zien we herders bij de geboorte van Christus. Maar de belangrijkste impuls voor het herdersmotief waren de schilders die het ‘pastorale’ (Latijn pastoralis, ‘herderlijk’) leven verheerlijkten, zoals de Venetianen Titiaan en Giorgione deden rond 1600. Pastorale thema’s waren de vredigheid van het landleven en de liefde tussen herders en herderinnen. Het hen omringende landschap werd ‘arcadisch’ genoemd, naar het mythologische paradijslandschap Arkadia. Ook de 17de–eeuwse italianisanten uit de noordelijke Nederlanden en Vlaanderen schilderden zonovergoten Italiaanse landschappen, ‘gestoffeerd’ met hoeders van groepjes vee. Met die kleine figuren op de voorgrond leek het landschap weidser en leken antieke bouwwerken imposanter. In de 18de eeuw werden voorwerpen in de rococostijl versierd met elegante arcadische motieven, terwijl op schilderijen uit de 19de eeuw het harde leven van herders en boeren werd geromantiseerd.