Lucas van Leyden (1494–1533) was een zoon van de Leidse schilder Hugo Jacobsz. Na een opleiding in het atelier van zijn vader ging Lucas in de leer bij de schilder Cornelis Engebrechtsz. Hij maakte al heel jong een stormachtige artistieke ontwikkeling door en werd snel een succesvol schilder en graveur.
In 1521 ontmoette Van Leyden de Duitse kunstenaar Albrecht Dürer. Diens composities en het gebruik van licht-donkereffecten daarin zouden hem blijvend beïnvloeden. De Leidenaar was ook gefascineerd door prenten naar ontwerp van de Italiaanse kunstenaar Rafael. Met behulp van die prenten leerde hij het menselijk lichaam anatomisch juist en in allerlei houdingen weer te geven. Naast tekeningen en schilderijen ontwierp Van Leyden houtsneden en experimenteerde hij met de etstechniek. Hij ontwikkelde een volledig eigen stijl, die onder meer gekenmerkt wordt door karaktervolle portretkoppen. Hij stierf na een lang ziekbed op 39-jarige leeftijd aan tuberculose.
