Butterfly, Kinke Kooi, 1997
Kinke Koois drijfveer is vaak schaamte: ze toont lichaamsdelen waarvan haar als vrouw is aangeleerd dat die eigenlijk verborgen moeten blijven. Daarmee reageert ze op de dominante beeldtaal die vrouwelijkheid eenzijdig weergeeft. Dit noemt ze ‘visuele uithongering’. Kooi tekende fijne stralenkransen om haar oksels. Samen met haar pose vormen ze het silhouet van een vlinder.