‘Wees op z’n minst discreet’ (Au moins soyez discret), Augustin de Saint-Aubin, 1789
Twee geliefden, de kunstenaar en zijn vrouw, nemen na een romantische ontmoeting afscheid van elkaar. In de late 18de eeuw waren rozen een onmiskenbaar erotisch element, hier als boeket in haar boudoir en als knoopjes aan de mannenjas. Beide voorstellingen zijn zodanig omlijst dat de toeschouwer als het ware door een kijkgat gluurt en daarmee een voyeur wordt.