Hoornuil, Samuel Jessurun de Mesquita, 1915
Zonder de witte puntjes zouden de ogen van deze hoornuil zwarte schijven blijven. Heel anders behandelde Jessurun de Mesquita de rest van het dierenlichaam. In het schematisch en vlak weergegeven verenpak, regeert de symmetrie. Escher deelde deze interesse die gedurende zijn hele oeuvre zou blijven terugkeren. Waar Jessurun de Mesquita echter zijn platte voorstellingen begrenst met een kader, kiest Escher al snel voor de illusie van ruimtelijkheid en oneindigheid.