Post-mortem portret van een vrouw, anoniem, ca. 1845 - ca. 1855

daguerreotypie, h 61mm × b 49mm Meer objectgegevens

Post-mortem-fotografie was in de 19de eeuw een praktijk waarbij de doden op hun sterfbed werden vereeuwigd. Het was een manier om een dierbare geliefde die was overleden toch nog een tijdje dichtbij te hebben. Vooral de daguerreotypie, ook wel mirror with a memory genoemd, leverde een bijna tastbare beeltenis. Het etuitje werd opengeklapt en de geliefde was er nog, dichtbij en bijna aanraakbaar.