Het Rijksmuseum maakt gebruik van cookies. Een cookie is een klein tekstbestand dat een website op uw computer of mobiel toestel opslaat wanneer u onze site bezoekt. Meer weten? Lees ons cookiebeleid.
Zaal 255 (M 257- 259) Waterloozaal (Moderne Schilderkunst) gezien naar het westen. Doorgang naar zaal 260 is geblokkeerd door het schilderij.
De zaal heeft een gebogen lichtkoof, gepleisterd en voorzien van gordelbogen. De voet van de koof
bestaat uit een profiellijst en consoles van kunstzandsteen, die onder andere zijn uitgevoerd als
bladmaskers.
De Waterloozaal is genoemd naar het schilderij van J.W. Pieneman. Op het decoratieve schilderwerk na is de zaal geheel gelijk aan de Internationale zaal (235). Afb. 13 A van de Stuers geeft een beeld van de mozaiekvloer in deze zaal. 'Het ornament is zwart en wit, de achtergrond afwisselend rood en geel. (Het rooster onder de letter A is een ijzeren rooster 'van een mond der verwarmingsbuizen'.) (De Stuers p. 39)
In 1899 is de zaal, door middel van houten schotten, opgedeeld in 10 kabinetten. In 1924 zijn de schotten verwijderd en vervangen door twee bakstenen wanden waardoor de zaal in drieen werd opgedeeld. De oorspronkelijke schilderingen zijn in 1923 versoberd.
