Rebekka bij de bron van Nachor en de ontmoeting van Rebekka en Isaäk, Johannes Lutma (1624-1689), ca. 1654
Lutma was beroemd om zijn historiestukken, waarin hij de concurrentie met de schilderkunst aanging. Figuren die uit het donker lijken op te doemen, suggereerde hij door een deels geruwd oppervlak. De voorstellingen zijn metaforen voor het huwelijk. Rebekka bij de bron stond voor de gehoorzaamheid van de vrouw aan de man. In de ontmoeting van Rebekka en Isaak symboliseert zij de huwelijksvreugde.