Our website uses cookies. A cookie is a small text file which will be saved on your computer or mobile device when you visit our website. More information? Read our cookie policy.
Geschilderd en geplakt beeldverhaal met autobiografische overpeinzingen van de kunstenaar over de zin van kunst en kunstenaarschap. De tekst begint met: “…Ik zat strontziek thuis … als een dodelijk verveelde Baselitz hing ik mezelf vleermuisgelijk aan het plafond op om te ontkomen besloot ik in gedachten te verdwijnen“. De Slotzin luidt: “Laat je ogen niet vergiftigen je hersenen niet verschrompelen en je hart niet verdorren en zie, zie dan toch, hoe het dansmasker komt uit Afrika (om alle vuile spoken te verjagen)”.